The Basic Principles Of درمان پارکینسون

The Basic Principles Of درمان پارکینسون

Blog Article

سفتی عضلات می تواند کارهای روزانه را پیچیده کرده و مدت زمان انجام آنها را طولانی تر کند.  با این حال ، در این مرحله بعید است که مشکلات تعادلی را تجربه کنید.

بیماری پارکینسون شکلی از پارکینسونیسم است. پارکینسونیسم اصطلاح کلی‌تری است که برای اشاره به مجموعه‌ای از علائم استفاده می‌شود که معمولا با بیماری پارکینسون مرتبط هستند؛ ولی گاهی اوقات حاصل دیگر عوامل هستند.

ممکن است بتوان این وضعیت را به مراحل خفیف و متوسط و پیشرفته تقسیم کرد؛ اما هر مرحله می‌تواند مناطق خاکستری وسیعی داشته باشد.

چهار راه پاسداران، خیابان دولت، چهار راه کاوه، ساختمان پزشکان جام جم، بالای داروخانه شبانه روزی مقدم، طبقه اول، واحد ۵

روش‌های درمانی که برای پارکینسون به کار برده می‌شوند، برای کنترل علائم هستند؛ اما درمان قطعی آن هنوز ایجاد نشده است.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

۳. کُندشدن حرکات: کارهایی نظیر راه‌رفتن و بلندشدن از رختخواب و حتی صحبت‌کردن دشوارتر و کندتر می‌شوند. پزشکان این وضعیت را برادیکینزیا می‌نامند.

  اما مهم است بدانید که داشتن این جهش های ژنی به این معنی نیست که شما قطعاً به این بیماری مبتلا خواهید شد.

داروهای آنتی‌کولینرژیک را اغلب افراد جوان‌تر مصرف می‌کنند؛ افرادی که شدیدترین علائم آن‌ها رعشه است.

هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص پارکینسون وجود ندارد.  تشخیص بر اساس چگونگی تشخیص بیماری پارکینسون سابقه سلامتی ، معاینه فیزیکی و عصبی و همچنین بررسی علائم و نشانه ها انجام می شود.

داروی آنتی اکسیدان جزو داروهایی هستند که برای درمان پارکینسون بسیار مفیدند. با استفاده از این داروها می‌توان میزان دوپامین را به تعادل رساند. داروهای اصلی در این زمینه آنتی کولینرژیکو و دوپامینرژیک هستند.

آمبولی ریوی : انسداد شریان های است که خون را به ریه ها می رسانند. معمولا انسداد لخته خون مانع از رسیدن اکسیژن به بافت ریه خواهد شد.

واردآمدن ضربات مکرر به سر (مثلا در اثر تصادف‌های مکرر یا برخی ورزش‌ها)

وراثت : به ندرت اتفاق می افتد که این بیماری از والدین به کودکانشان انتقال یابد. در بیشتر موارد می توان گفت که پارکینسون ارثی نمی باشد. در صورتی که عضو درجه یک خانواده به پارکینسون مبتلا باشد ممکن است ۳ درصد خطر ابتلا را در افراد دیگر خانواده بیشتر کند این بدان معنی است که خواهر ، برادر ، پدر و یا مادر که دارای این بیماری می باشند کمی خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.